بسیاری از پیشنهادهای حضور مهمان در پادکست‌ها به دلیل نداشتن درک صحیح از نیازهای برنامه و مخاطبانش رد می‌شوند. برای پذیرش پیشنهادتان، باید دقیقاً بدانید چه نکاتی را رعایت کنید.
پادکست‌ها با سرعت چشمگیری در حال رشد هستند؛ تخمین زده می‌شود در سال ۲۰۲۴ حدود ۵۴۸ میلیون شنونده، مخاطب بیش از ۶ میلیون پادکست باشند. فضای این رسانه، طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود؛ از برنامه‌های پرطرفدار مصاحبه‌محور مثل «تجربه جو روگان» گرفته تا پادکست‌های داستانی پرفروشی مانند «موربید» و حتی برنامه‌های تخصصی و خاص مثل «کاناردیَن»، پادکست هفتگی کَتی لور که به بررسی تاریخ مبهم و جنبه‌های عجیب شهرهای کانادا می‌پردازد.
ظرفیت بالایی برای متخصصان روابط عمومی در این حوزه وجود دارد؛ اما به همان اندازه چالش نیز بزرگ است: هیچ دو پادکستی کاملاً شبیه هم نیستند و بسیاری از پیشنهادها (پیچ‌ها) به این دلیل ناموفق هستند که نمی‌توانند توضیح دهند چرا یک مهمان مشخص برای یک پادکست خاص، مناسب است.
کتی لور، تهیه‌کننده باسابقه پادکست‌ها، معتقد است پیشنهاد دادن به پادکست‌ها یک خیابان دوطرفه است. مهمانان بالقوه باید به‌روشنی نشان دهند که چه ارزش ویژه‌ای را با خود به همراه دارند، اما در بسیاری از موارد، پیشنهادها از توجه به نیازها و ظرافت‌های خاص هر پادکست غافل هستند.
لور می‌گوید: «موضوع اصلی، هدفمندی است.» او تأکید دارد کسانی که پیشنهادی را مطرح می‌کنند، باید سطحی از احترام و درک نسبت به مخاطبان پادکست نشان دهند، به‌ویژه با توجه به ارتباط عمیق و صمیمی‌ای که میان میزبان‌ها و شنوندگان وجود دارد.
او اضافه می‌کند: «هدف این نیست که یک تور گسترده پهن کنیم و امیدوار باشیم چیزی گیر کند. یک پیشنهاد خوب باید بتواند گفت‌وگو یا داستانی ارائه دهد که کاملاً با موضوعات معمول پادکست سازگار باشد.»
آگاهی از محتوای پادکست نشان دهید
آنالیس نیلسن، رئیس استراتژی و توسعه پادکست در آژانس تولید پادکست «لوئر استریت»، می‌گوید بسیاری از پیشنهادها صرفاً خلاصه‌ای کلی از یک مهمان ارائه می‌دهند، بدون اینکه زاویه روشنی برای طرح موضوع در اپیزود ارائه کنند. برای مثال، نیلسن بارها ایمیل‌هایی با این مضمون دریافت کرده است: «با این نویسنده که کتابی درباره این موضوع نوشته است، گفت‌وگو کنید.»
در حالی که موضوع کتاب شاید مرتبط باشد، پیشنهاد مطرح‌شده فاقد یک زاویه خبری بوده و هیچ درکی از فرمت و مخاطب پادکست ارائه نکرده است.
نیلسن می‌گوید: «ما به دنبال این نیستیم که یک اپیزود با مضمون «داستان زندگی‌تان را تعریف کنید» بسازیم. ما باید دقیقاً بدانیم مهمان قرار است چه بحثی را مطرح کند و چرا این بحث برای پادکست ما منطقی است.»
نیلسن اگرچه در حال حاضر مستقیماً به تولید پادکست نمی‌پردازد، اما روزانه پیشنهادات زیادی دریافت می‌کند.
او توضیح می‌دهد: «امروز صبح ایمیلی دریافت کردم که فردی، مدیرعامل خود را به‌عنوان مهمان برای «هر پادکستی که در زمینه زیبایی و سلامتی تولید می‌کنید» معرفی کرده بود؛ این پیشنهاد هم به شدت مبهم بود و هم کاملاً نامرتبط با کارهایی که من در حال حاضر انجام می‌دهم.»
نیلسن معتقد است بسیاری از تیم‌های رسانه‌ای و روابط عمومی بیش‌ازحد به فهرست‌های تماس متکی هستند و زمان کافی را برای تحقیق و شناخت دقیق پادکست‌ها صرف نمی‌کنند.
او اضافه می‌کند: «صادقانه بگویم، حتی اگر کسی فقط به نظر می‌رسید که فقط یک اپیزود را گوش کرده است، همین موضوع یک گام بزرگ و بهبود قابل توجه نسبت به اکثر پیشنهاداتی بود که ما دریافت می‌کنیم.»
چگونه توجه تهیه‌کنندگان پادکست را جلب کنیم؟
کتی لور لزوماً معتقد نیست که تنها یک روش ایده‌آل برای ارائه پیشنهاد به پادکست‌ها وجود دارد. به گفته او، ارتباط از طریق شبکه‌های اجتماعی نیز خوب است، به‌خصوص اگر قبلاً ارتباطی با میزبان یا تهیه‌کننده پادکست برقرار شده باشد.
اما اگر ایمیل ارسال می‌کنید، عنوان آن را شخصی‌سازی کنید و به‌وضوح نشان دهید که چرا مهمان پیشنهادی شما ارزش افزوده‌ای برای آن پادکست خواهد بود.
لور تأکید می‌کند: «مسئله این نیست که رزومه و بیوگرافی مهمان را ارسال کنید، بلکه باید توضیح دهید چرا داستان یا تجربه مهمان برای مخاطبان این پادکست مشخص، جذاب است.»
او همچنین تأکید دارد که زمان‌بندیِ ارسال پیشنهاد، بسیار مهم است. اکثر پادکست‌ها محتوای خود را چندین ماه قبل برنامه‌ریزی می‌کنند؛ بنابراین پیشنهادات لحظه آخری را جز برای برنامه‌های روزانه یا آن‌هایی که به اخبار فوری می‌پردازند، ارسال نکنید.
لور اضافه می‌کند: «به یاد داشته باشید هنگام پیشنهاد دادن، انعطاف‌پذیر باشید؛ چون هر پادکست برنامه ضبط منحصربه‌فردی دارد.»
براندون ساهو، تهیه‌کننده و مجری پادکست «بازی ذهنی» است که در آن گفت‌وگوهای صریح و شفافی با ورزشکاران و چهره‌های معروف درباره مبارزه آن‌ها با مشکلات شخصی و سلامت روان صورت می‌گیرد. این پادکست ظرف مدت کمی بیش از دو سال، بیش از سه میلیون دانلود داشته است.
ساهو به کمک پیشینه روزنامه‌نگاری خود توانسته مهمانان بزرگی مثل بازیگرانی چون تری کروز و کیت فلانری و ورزشکاران مشهوری مثل نیت برلسون (بازیکن سابق NFL و مجری فعلی تلویزیونی) را به برنامه بیاورد. اخیراً نیز پدر گبی پتیتو مهمان برنامه او بوده است.
اما به‌جز کمک بسیار محدودی که دریافت می‌کند، ساهو شخصاً مسئول تولید، نگارش و فیلم‌برداری برنامه است.
او می‌گوید: «من کاملاً تنها هستم. گاهی ایمیل‌ها ممکن است گم شوند و شاید بار اول پیام‌ها را نبینم. اگر کسی به شکل مؤدبانه پیگیری کند، معمولاً آن را می‌بینم. اما اگر فرد هنگام پیگیری بی‌ادب باشد، قطعاً پاسخی نخواهم داد. من علاقه‌ای به همکاری با کسی که نمی‌تواند احترام متقابل داشته باشد، ندارم.»
به گفته لور، بسیاری از تولیدکنندگان پادکست‌ها چنین شرایطی دارند.
اگر ایمیل اولیه‌تان پاسخ نگرفت، چند هفته بعد به شکلی محترمانه پیگیری کنید. اما در این پیگیری‌ها زیاده‌روی نکنید؛ چون باعث کاهش احتمال موفقیت می‌شود. به وقت و برنامه میزبان احترام بگذارید و بدانید اگر پیشنهاد شما اکنون موردتوجه قرار نگرفت، شاید بعداً با زاویه‌ای جدید بتوانید موفق شوید.
لور تأکید می‌کند: «موضوع اصلی، ارتباط و احترام است. اگر پیشنهاد شما این دو عنصر را داشته باشد، قطعاً برای من یک چراغ سبز دریافت می‌کند؛ در غیر این صورت چراغ قرمز یا حداقل زرد خواهد گرفت.»
اهمیت شهرت و نام افراد کافی نیست
ساهو می‌گوید در حالی که خود داستان و محتوای گفت‌وگو اهمیت اصلی را دارد، چالش اصلی او جذب مخاطبان بیشتر است. به گفته او، بسیاری از پادکست‌ها درگیر همین چالش هستند؛ یعنی برقراری تعادل میان دعوت مهمانان عالی و تلاش برای افزایش مخاطبان برنامه.
ساهو توضیح می‌دهد: «من باید استراتژیک عمل کنم و مهمان‌هایی انتخاب کنم که بتوانند به رشد برنامه و افزایش مخاطبان آن کمک کنند. اگر کسی هیچ حضور فعالی در شبکه‌های اجتماعی نداشته باشد، برای من بسیار سخت است که او را به‌عنوان مهمان انتخاب کنم، چون او اساساً ابزاری برای ترویج خود یا اپیزود نخواهد داشت.»
بنابراین برجسته کردن حضور قدرتمند یک مهمان در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند باعث متمایز شدن پیشنهاد شما شود.
ساهو اضافه می‌کند: «اولین کاری که وقتی پیشنهادی دریافت می‌کنم انجام می‌دهم، جستجوی نام فرد در اینستاگرام است. قصد سطحی‌نگری ندارم، اما باید ببینم که این مهمان تا چه حد قابلیت بازاریابی و معرفی به مخاطب را دارد.»
کتی لور نیز معتقد است، گرچه داشتن نام و شهرت مهم است، ولی این موضوع به تنهایی برای پذیرفته‌شدن یک مصاحبه کافی نیست. او اشاره می‌کند که شهرت یا تعداد بالای دنبال‌کنندگان یک شخص لزوماً به افزایش شنوندگان یک اپیزود منجر نمی‌شود.
لور می‌گوید: «اغلب پیشنهادها بیش از آن‌که بر آنچه برای مخاطبان به ارمغان می‌آورند متمرکز باشند، روی منافعی که خودشان می‌برند تمرکز دارند. اگر گفت‌وگو صرفاً جنبه خودتبلیغی داشته باشد، مخاطبان خیلی زود از شنیدن آن منصرف می‌شوند.»